[exteen backup] สิ่งจรรโลงชีวิต ของกิน และโดจิน

ขอบ่นก่อนละกัน
ขอบคุณสวรรค์ที่นังเวียดนั่นมันได้โน้ตบุคตัวเองแล้ว
แต่เนื่องจากงบมันไม่เยอะ แล้วที่นี่ไม่ค่อยมีโน้ตบุคที่ราคาถูกๆแบบบ้านเราขาย มันเลยล่อยได้โซนี่ไวโอ (ภาษาญี่เขียนว่า "ไบโอ" ขำชะมัด อย่างกะจะปล่อยอาวุธชีวภาพ) แต่เป็นวิสต้า แรมแค่ห้าร้อยเมก เครื่องมันเลยอืดมาก มันก็บ่นๆอยู่นั่นแหละ ถ้าอยากได้ดีกว่านี้ก็จ่ายตังค์สิฟะ แถมซื้อที่นี่วิสต้าก็เป็นญี่หมด มันก็เอาแต่โอดครวญว่าอ่านไม่ออกๆ เอาแต่พูดว่าไม่รู้เรื่องๆ คนอยู่ใกล้ๆ(และเป็นคนที่มันต้องคอยถาม) ก็รู้สึกรำคาญชะมัด ตอนไปเซ็ทเครื่องเซ็ทอะไรให้มัน เล่นแง่งเอาแต่บอกว่าพอได้แล้วๆ เพราะแง่งกะจะต่อเน็ทอย่างเดียว ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ตอนเจอกันวันแรกเห็นบอกว่าพึ่งออกจากบ้านคนเดียวเหมือนกัน สงสัยจะลูกแหง่ของแท้ ที่ทำกับข้าวเป็น ซักผ้าเป็นก็คงเพราะแหง่อยู่กะแม่ทั้งปีทั้งขาติ แล้วช่วงนี้น่ารำคาญมาก เวลามีไรไม่รุ้เรื่อง (โดยเฉพาะเทคโนโลยี เฮ้ย เวียดนามมันโลวเทคขนาดนั้นเลยเหรอ แค่เครื่องเล่น mp3 ก็ไม่รู้จัก ไปเดินนิปปงบาชิพูดแต่จะเอาเครื่องอัด "เทป" อธิบายไปราวๆห้ารอบกว่าจะเข้าใจว่าญี่เค้าเลิกใช้เทปแล้ว แล้วต้องอธิบายอีกห้ารอบว่าเครื่องเล่น mp3คืออะไรใครคอนเฟิร์มที ไม่อยากเอาอีนี่เป็นมาตรวัด เดี๋ยวจะหาว่าเหยียด) มันก็จะถาม แล้วต้องอธิบายประมาณสามรอบเป็นอย่างต่ำถึงจะ "ทำท่าเหมือนเข้าใจ" จากนั้นมันก็ไปหาคนอื่นถามต่อ แล้วแง่งจะมาถามให้ตรูตอบทำไมตั้งสามรอบ!? เอาเป็นว่าน่ารำคาญมาก ถ้าแง่งไม่เชื่อที่ตรูตอบแล้วแง่งจะมาคอยถามตรูทำไม ตรูหน่ายที่สุดก็ตรงนี้แหละ เป็นคนที่คุยด้วยแล้วรำคาญจริงๆ เฮ่อ แถมขี้ลืมแสรด ทำอะไรต้องทิ้งซากไว้ คราวก่อนเกือบขึ้นรถ ม กลับหอไม่ทันเพราะมันลืมหมวกไว้ที่ห้องบรรยาย ล่าสุดมันถือหมวกกะกล้องมา แวะมาห้องอิชั้นก็ทิ้งกล้องไว้ ลงไปข้างล่างแวะห้องเน็ทชั้นหนึ่งก็ทิ้งหมวกไว้ แล้วพอขึ้นรถไฟก็มาครางหงิงๆว่ากล้องกะหมวกชั้นหายไปไหน
พอก่อนดีฟ่า ชักยาว

ออกจากหอไปนิปปงบาชิสองวันติด วันที่สองคือไปซื้อโน้ตบุคกะยัยเวียด ก็เลยเดินเตร็ดเตร่สักเล็กน้อย เพราะได้ยินจากเพื่อนที่อยู่โอซาก้าว่านิปปงบาชินี่ถือได้ว่าเป็นอากิบะแห่งตะวันตก แถมคราวก่อนๆที่นั่งรถไฟกลับจากนัมบะก็เจอหนุ่มท่าทางโอตาคุขึ้นรถไฟมาจากสถานีนี้ กอปรกับไปเจอว่าที่นี่ก็มีอนิเมท เลยว่าจะลองหาดู

เดินไปเดินมา... สิ่งที่เจออย่างแรกเลยคือ...แมงดา!!(ราเกะ) แต่ร้านยังไม่เปิด เลยเดินไปต่อสักหน่อย ยังหาอนิเมทไม่เจอ แต่แล้วก็...ป้ายที่อยู่ตรงหน้ากลับกลายเป็น K-books~!!
เราเลยฉวยโอกาสเข้าไปเดินดู...(แถม อีเวียดปล่อยเสร่อ จู่ๆพูดขึ้นมาว่า อ๋อ นี่ๆ k-books เค้าหมายถึงหนังสือของเกาหลีไง โอยประสาทตรูจะแดก อย่างที่ท่านขงว่าจริงๆ วิญญูชนไม่รู้แล้วไม่พูดมาก อีนี่เสี่ยวเหรินโดยแท้)
เพราะฉะนั้นใครอยากฝากซื้อสินค้ามือหนึ่งมือสอง เกมมือหนึ่งมือสอง โดมือหนึ่งมือสอง (โดนี่ต้องตกลงข้อตกลงกันหน่อยนะ) ก็ติดต่อมาได้นะเครอะ หึหึ
เดินๆไปสติแตกเลยต้องคว้าโดมาเชยชม ซิกๆ

แบบว่าเล่มซ้ายซื้อมาเพราะกะว่าซื้อหนึ่งได้ถึงสอง ส่วนเล่มขวานี่ซื้อเพราะความบ้าอย่างเดียวเลย (บวกความแอบชอบรีแลคคุมะเล็กๆ)เหอะๆ 

แต่ปกหลังอีเล่มขวาดัน... น่ากระโดดถีบอย่างแรง!! จิโมะตัวเต็มออกจากชุดตุ๊กตาเรอะ!!
แล้วก็โดอีกเล่มที่ทำให้ยอมควักตังค์ซื้อมือหนึ่งเลย

อร๊อก เห็นแล้วเลือดกำเดาจะพุ่ง เซมปรึ๊ยขรา~~~~~v

ปกหลังไม่มีอะไรมาก
สรุปผล โดที่ซื้อมาไม่นับโดต๊อง เป็นโดหื่นทั้งสองเล่ม แต่ดั๊นนนนนน มีการ์ตูนอยู่ไม่ถึงครึ่ง ที่เหลือเป็นนิยาย อร่อก ขี้เกียจอ่าน (แต่ก็อ่านของคอร์ดาไปแล้ว หื่นโคตร เอิ๊ก ส่วนของฮารุกะแอบเปิดผ่านๆไปหน่อย ประหนึ่งว่าเหมือนจะจิตไปหน่อยอ่ะ - - ไว้อ่านๆแล้วจะคิดดูละกันว่าจะขายดีป่าว) ส่วนโดต๊อง ก็ต๊องอ่ะสิ~!
สิ่งน่าสะพรึงกลัวอีกอย่างที่ไปเจอมาคือนี่

คลิ๊กเพื่อดูรูปใหญ่
ในตู้กระจกจะเป็นของแพงๆ ขอความกรุณาสังเกตซีดีที่สกรีนรูปยุยอิจิคุง...
ใช่ค่ะ
ตาคุณไม่ได้ฝาดหรอกค่ะ
มันแผ่นละห้าหมื่นเยน!!!!
อร่อก

แล้วเมื่อวานก็ไปนัมบะกะทุกๆท่านเพื่อไปทำมือถือ(ทำ?) 
สุดท้ายก็ทำกะ au เพราะงั้นใครบางคนที่หวังให้ทำกะ softbank ก็เสียใจด้วยนะเครอะ แบบว่าทำไงได้ฟะ ทั้งหอตรูสิบกว่าคนเป็น au หมดเลยนี่ฟ่า

กำลังชาร์ตแบทจ้า

สีมันจริงๆออกเทตัลลิคบลูอ่อนๆนะ แต่ถ่ายออกมาแล้วเหมือนสีเทาจัง
ที่นี่เค้าให้เลือกเบอร์สี่ตัวหลังเองได้ด้วยนะเนี่ย
แต่เบอร์สวยๆก็โดนเอาไปหมดแล้วน่ะแหละ
ใครอยากได้เบอร์ติดต่อได้ แต่รับผิดชอบค่าโทรเองนะจ้ะ ทางนี้ไม่มีเอี่ยว
แล้วก็ เมื่อวานไปเปิดบัญชีธนาคารด้วย แต่ด้วยความโง่ซื้ออินคังมาผิดแบบ เลยต้องซื้อสองอัน ตอนแรกรุ่นพี่บอกว่าจะให้ไปสั่งทำเป็นคาตาคานะด้วย แต่สุดท้ายก็บอกว่าเอาเป็นคันจิที่คล้ายๆชื่อได้ เลยไปซื้อที่ร้านร้อยเยน ได้ไอ้นี่มา

โฮะๆ แบบว่าตอนนี้ตรูเป็น Kanda เฟร้ยยยยยยยยย แบบว่าชอบคันจิตัวคามิอยู่แล้ว แถมไปพ้องกะหนุ่มหน้าตาดีปากโคตรหมาแห่งดีเกรียน เอ๊ยดีเกรย์อีกต่างหาก ก็เลยเอาไอ้นี่มา
เห็นรุ่นพี่คนนึงพูดเหมือนว่าจะอ่านว่า คานิตะก็ได้ ก็อรืม ใกล้กะชื่อข้าพเจ้าดีจัง
ว่าอยากลองไปหายูโนะคิ แต่คงไม่มีหรอกมั้ง? ถ้าเจอจะซื้อมาเก็บไว้เผื่ออนาคต กร๊ากกกกกกกก แต่ไทระนี่ไงๆก็คงไม่มี มากสุดคงได้แค่ ฮิระโนะ

เอาล่ะ แล้วก็เข้าโหมดของกินอีกล่ะ

ของลดราคาจงเจริญ อันนี้ซื้อมาลองเพราะในชีวิตไม่เคยกินอานาโกะ (ปลาไหลทะเล?)
ก็อร่อยดีนะเคอะ รสชาติไม่ต่างจากปลาไหลเท่าไหร่เลย

เอาของน่ากลัวให้ดูก่อน ตอนหลังจะได้ชื่นใจ
อันนี้เป็นซุปลดครึ่งราคา ซุปหัวหอมอะไรไม่รุ้ของคนอร์ เอาไปใส่อุด้งลดราคา กะไข่นกกะทาลดราคา และแฮมลดราคา (ลดมันทุกอย่างเลยเรอะ) เอที่ไม่ลดราคาก็มีบุกราคาถูก เห็ดเข็มทองราคาถูก และโมรอคเฮยะราคาถูก
แบบว่ารสชาติเห่ยมาก เพราะน้ำตอนลวกของมันปนไปด้วย เอาออกไม่หมด
ที่บ้านส่งตะแกรงลวกมาเร็วๆดิ ฟู่ๆ

อันนี้คล้ายๆเดิม แต่เปลี่ยนเป็นมามู่รสมิโซะแทน และเพิ่มสาหร่ายที่ซื้อมาจากร้านเก้าเก้าเยน
ปล นุ่นโกะ เค้าเจอร้านเก้าเก้าแล้วนะ แต่มันห่างจากหอราวๆโลนึงฟ่ะ จะให้ตรุเดินไปจริงหรือ? อุๆ
แล้วก็ร้านเรคคอมเมนเด็ดของนุ่นโกะ โยชิโนะยะ ไปกินมาแล้นน่อ

แกงกะหรี่ธรรมดาๆ รสชาดก็ธรรมดาไปนิดอ่ะแหละ กินของ Cocoichi อร่อยกว่า แต่ของที่นี่ผักแกล้มอร่อยกว่าแหะ

ข้าวหน้าหมูโยชิโนะยะ แอบโรยชิจิมิโทการาชิไปหน่อย อร่อยดีเหมือนกัน แต่สารภาพบาปว่าไปแอบชิมข้าวหน้าเนื้อของนังเวียดแล้ว ข้าวหน้าเนื้ออร่อยกว่าแหะ (แล้วจะทำไงดีต่อไปล่ะเนี่ย เหอๆ)

ตบท้ายด้วยแกงกะหรี่ของ cocoichi อีกครั้ง
แต่งวดนี้มาในรูปแกงกะหรี่ออมเล็ท เหอะๆ ครั้งนี้มาแบบความเผ็ดเลเวลสองด้วย 
กินแล้ว อร่อก เผ็ดฟ่ะ งวดหน้าเอาหนึ่งดีกว่ามั้งเนี่ย
ว่าแต่ มันมีถึงสิบเนี่ย สิบมันจะมีใครกินได้ฟะ

เอาล่ะ ก็เอวังด้วยประการฉะนี้
หลังจากเคลียร์ของส่งงวดนี้เสร็จ (อีกสักพักแหละ อาจจะปรับเรทราคาในการสั่งนะคะ ท่านสมาชิกบอร์ด ตอนนี้เล็งๆของที่อยากได้ไปก่อนก็ได้ค่ะ ตอนนี้คิดว่าจะรับสั่งของมากขึ้นได้ เพราะตอนนี้มีแหล่งซื้อของแล้ว แต่ยังไงก็อย่าลืมไปดูของจากอีเวนท์ของ neoromance ด้วยนะคะ หุๆ)

ลืมประโยคเด็ดอีเวียดไปได้ไงเนี่ย
แบบว่านังนี่เป็นพวกที่ เวลามันดูของเราต้องรอ เวลาเราดูของมันต้องเร่ง งวดนี้ไปเข้าร้านโอตาคุ๊โอตาคุ เราก็เลยออกปากขอโทษมันไว้ก่อน มันก็บอกไม่เป็นไรๆ (ไม่รุ้ตามมารยาทรึเปล่านะ) แต่แบบพฤติกรรมมัน พอเจอวาย (ซึ่งแน่นอนว่าร้านโดญี่อ่ะ วายเพรียบอยู่แล้ว) มันก็เอาแต่ อี๊ๆ อะไรอ่ะ อ้อล์อ่านแบบนี้เหรอ ทำไมอ่ะ เป็นไปได้ไง ขนาดตรูบอกแล้วว่าไม่ได้อ่าน ไอ้พวกคู่นอร์มอลก็มีเต็มที่มัน(เจือก)ไม่มีตาเห็นรึไงฟะ แล้วมันก็เอาไปเล่าให้คนโน้นคนนี้ฟังว่าตรูอ่านผู้ชายกับผู้ชาย ทำไปได้ไงเล่นเอาตรูประสาทจะแดก ก็บอกแล้วว่าไม่ใช่ๆ พอขึ้นไปชั้นสี่ มันเป็นโซนสำหรับผู้ชาย มันก็ H กระเจิง อีนี่ก็ ว้ายตายแล้ว อายยยยยย แล้วก็วิ่งหนีลงข้างล่างไปชั้นไหนไม่รู้เลย...
แล้วก็เอาไปเล่าให้รุ่นพี่ที่เป็นคนญี่ปุ่นฟังว่าเจอไรแปล๊กแปล๊กมา แบบว่า... มะพร้าวขายสวนโดยแท้
แถมด้วยตอนอยู่ในร้านโด พวกคุณๆคงเข้าใจความรุ้สึกอิชั้นอ่ะ ว่ามันปิ๊งๆขนาดไหน แต่อีนี่ดูรอบๆแล้วหันมาบอกเราว่า baka = บ้า หรือ โง่
ตอนนั้นแทบอยากจะต่อยกลับจริงๆ

กลับมาอีดิทด่าอีกรอบจะผิดมะเนี่ย
เผอิญว่าตกลงทำเน็ทร่วมกะอีเวียด เพื่อจะได้หารค่าใช้จ่าย แต่มันเล่นพร้อมกันสองคนไม่ได้ ก็เลยต้องตกลงตาราง ขนาดตารางเราเอาไงก็ได้จนมันเอาเปรียบตารางแล้วนะ (เช่นมันส่งคืนวันอา และวันจันทร์ให้ โดยอ้างว่าจันทร์มันเรียนหนัก ทั้งที่ก็ไม่ได้ต่างกันหรอก มันเอากลางวัน อา ไป ซึ่งเป็นวันที่คนอื่นน่าจะออนไลน์ได้มากที่สุด)
วันนี้ยังแง่ง
กลางวันวันเสาร์เป็นของเรา ส่วนกลางคืนเป็นของมัน แต่มันมาตามตั้งแต่บ่ายสามว่าใช้เน็ทอยู่รึเปล่า ตามจนถึงห้าโมง
อีนี่มันสติแตกรึเปล่า? เวียดนามไม่ได้สอนมารยาทหรือใส่หัวคิดให้มันรึไง? ตารางก็เป็นคนกำหนดเองแท้ๆ อีสติแตกนี่
อะไรมันจะโฮมซิกต้องคอยหงิกคอยแหง่หาแม่ขนาดนั้น แถมเป็นพวกติดเน็ท พอไม่ได้เล่นแล้วประสาทแดกรึไงฟะ? สงสัยจะมีปัญหาทางจิต
แง่ง ไปหาไรกินดีฟ่า หิวข้าวเย็นแหล่ว

edit @ 2007/09/29 11:03:51 
edit @ 2007/09/29 16:07:58