กลับมาเมืองไทยได้พักใหญ่แล้วล่ะ
จะบอกว่าไม่นึกถึงญี่ปุ่นก็คงโกห๊กโกหก
แต่ที่พิลึกคือ... อิชั้นไปอยู่โอซาก้า แต่ใจกลับถวิลหาโยโกฮามะแหะ เหอะๆ
จะบอกว่าไม่นึกถึงญี่ปุ่นก็คงโกห๊กโกหก
แต่ที่พิลึกคือ... อิชั้นไปอยู่โอซาก้า แต่ใจกลับถวิลหาโยโกฮามะแหะ เหอะๆ
แต่ที่กลับมาเมืองไทยแล้วรู้สึกอึดอัดมากเลยก็คือ
...เมืองไทย(กรุงเทพ)มองไม่เห็นท้องฟ้าเลย...
...เมืองไทย(กรุงเทพ)มองไม่เห็นท้องฟ้าเลย...
ตอนอยู่ญี่ปุ่น
พอออกจากหอเดินมาอีกนิด ตรงท่ารถก็เปิดค่อนข้างโล่ง เห็นท้องฟ้าได้
ตอนนั่งรถไฟฟ้าเวลามันลอยฟ้าอยู่ก็เห็นท้องฟ้าได้
ตอนไปมหาลัย มหาลัยก็อยู่บนเขา เห็นท้องฟ้าได้ทั้งเช้าและเย็น
เวลาเดินในเมือง ด้วยความที่เมืองไม่ใช่โซนหนาแน่น ก็เดินมองท้องฟ้าได้
เวลาไปทำงานพิเศษ ตอนเดินผ่านสะพานข้ามแม่น้ำ ก็เปิดโล่ง เห็นท้องฟ้าได้ชัดเจน
เวลาไปห้าง บนห้างก็มีสวนลอยฟ้า เดินออกมาก็เห็นท้องฟ้า
ตอนไปโยโกฮาม่า ก็มีสวนสาธารณะริมท่า ลมทะเลพัดโชย และท้องฟ้าก็เปิดโล่ง
พอออกจากหอเดินมาอีกนิด ตรงท่ารถก็เปิดค่อนข้างโล่ง เห็นท้องฟ้าได้
ตอนนั่งรถไฟฟ้าเวลามันลอยฟ้าอยู่ก็เห็นท้องฟ้าได้
ตอนไปมหาลัย มหาลัยก็อยู่บนเขา เห็นท้องฟ้าได้ทั้งเช้าและเย็น
เวลาเดินในเมือง ด้วยความที่เมืองไม่ใช่โซนหนาแน่น ก็เดินมองท้องฟ้าได้
เวลาไปทำงานพิเศษ ตอนเดินผ่านสะพานข้ามแม่น้ำ ก็เปิดโล่ง เห็นท้องฟ้าได้ชัดเจน
เวลาไปห้าง บนห้างก็มีสวนลอยฟ้า เดินออกมาก็เห็นท้องฟ้า
ตอนไปโยโกฮาม่า ก็มีสวนสาธารณะริมท่า ลมทะเลพัดโชย และท้องฟ้าก็เปิดโล่ง
แต่พอกลับมาเมืองไทย
