Touken Ranbu Fanfiction - Kogitsunemaru x Mikazuki Munechika - 狐の嫁入り//จิ้งจอกรับเจ้าสาว ตอนที่ 6

Touken Ranbu Fanfiction - Kogitsunemaru x Mikazuki Munechika - 
狐の嫁入り//จิ้งจอกรับเจ้าสาว

ตอนที่ 6 :
"โคกิทสึเนะมารุ!!"
เสียงเรียกชื่อนั้นชัดเจนราวกับไม่ใช่เพียงความทรงจำของเขา

"โคกิทสึเนะมารุ!!"
คราวนี้เสียงหวานนั้นกลับหนักแน่นและดังขึ้นเสียจนโคกิทสึเนะมารุสะดุ้ง
จิ้งจอกหนุ่มลืมตา และพบว่าชายในฝันของตนเองกำลังยืนอยู่ข้างกายของเขา
"มานอนอะไรอยู่หน้าห้องนี่เสียล่ะ หากเจ้าเพลีย ก็กลับเข้าไปหลับในห้องเสียสิ"
มิคาสึกิก้มหยิบถาดที่มีจอกและขวดสุราหลายขวดจากข้างกายของโคกิทสึเนะมารุ แล้วเดินไปในห้องนอนของทั้งสองที่อยู่ด้านหลัง
"มาดื่มเหล้าจนหมดสติอยู่หน้าห้องเช่นนี้ ดูไม่ได้เลยนะ"
เสียงนั้นกล่าวเป็นเชิงตำหนิ แต่เจ้าจิ้งจอกไม่สนใจ ค่อยลุกขึ้นแล้วพาร่างเดินตามกลับเข้ามาในห้อง



มิคาสึกิอยู่ในชุดยูคาตะเรียบง่ายสีเทาเข้มยิ่งช่วยขับผิวขาวของเขาให้ลอยเด่นขึ้นมา
ลำแขนนวลที่บัดนี้ไม่ได้ผอมบางเหมือนเด็กๆ แล้วยื่นไปหยิบเอาชุดฟูกที่นอนมาวางอย่างลวกๆ
แน่นอนว่ามิคาสึกิปูที่นอนไม่เป็นและที่นอนของทั้งสองคนมีโคกิทสึเนะมารุเป็นคนเตรียมอยู่ทุกคืน
ท่าทางของมิคาสึกิที่พยายามจัดฟูกที่นอนอย่างไม่ถนัดทำให้โคกิทสึเนะมารุแอบยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
ความหงุดหงิดในใจที่มีมาก็ผ่อนเบาลงเมื่อได้เห็นชายที่ดูห่างไกลในฝันทำท่าเก้ๆ กังๆ อยู่ตรงหน้า
มิคาสึกิปล่อยมือจากผ้าห่มหนาลงบนฟูก แล้วหันกลับมาหาจิ้งจอกหนุ่มที่ยืนมองด้วยอาการมึนเมาไม่น้อย

"เอาล่ะ เจ้าพักเถอะ โคกิทสึเนะมารุ"
ชายร่างใหญ่กว่าเดินไปยังข้างกายของร่างบาง แต่เขาก็รู้สึกแปลกในทันทีที่เห็นว่าชุดฟูกที่นอนถูกจัดเตรียมไว้เพียงชุดเดียว
"... มิคาสึกิ ... แล้วที่นอนของเจ้าล่ะ?"
"อา ข้า ..."
สีหน้าของจันทร์เสี้ยวมีความหวั่นไหวขึ้นมาวูบหนึ่ง
"ข้า ... สัญญากับทสึรุมารุไว้ว่าจะ ..."

ยังไม่ทันที่มิคาสึกิจะพูดจบ ร่างของเขาก็ล้มลงบนฟูกที่นอนเพียงชุดเดียวที่ถูกจัดในห้อง
เขายังไม่ทันจะเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือร่างแข็งแรงกำยำของจิ้งจอกที่คร่อมเหนือร่างของเขา
สีหน้าของจิ้งจอกหนุ่มดูทั้งสับสน โกรธเกรี้ยว ทั้งที่มีแววตาสีแดงก่ำสั่นไหว

"โคกิทสึเนะมารุ ..."

เขาเรียกชื่อของชายอีกคนเสียงเบา มือทั้งสองถูกมือใหญ่นั้นกดข้อมือไว้แน่นกับพื้นจนขยับไม่ได้
โคกิทสึเนะมารุมองตาเขา แล้วเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ทีละนิด
เสียจนปลายจมูกของทั้งสองสัมผัสกัน
ลมหายใจของจิ้งจอกช่างแสนรุ่มร้อนจากฤทธิ์สุรา และบางทีอาจจะเป็นเพลิงโกรธาปะปนมาเสียด้วย
ลมร้อนนั้นไม่ได้ทำให้มิคาสึกิรู้สึกอะไรไปมากกว่าสับสนและร้อนรน
วินาทีต่อมา สัมผัสที่ปลายจมูกหายวูบ แต่ไปปรากฏอยู่ที่ลำคอระหงส์ของตนเอง
โคกิทสึเนะมารุซุกใบหน้าของเขาเข้ากับซอกคอเนียน สูดลมหายใจราวกับไม่อาจขาดกลิ่นกายหอมหวลของชายตรงหน้าได้ ก่อนที่เขาจะยื่นปลายลิ้นออกมาชิมรสของผิวนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

"เจ้าจะทำอะไรน่ะ! โคกิทสึเนะ!"

มิคาสึกิส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ
ใช้เวลาเพียงไม่ถึงอึดใจที่โคกิทสึเนะจะผละร่างออกมาลุกขึ้นนั่ง
ชายร่างเล็กกว่ารีบจับสาบเสื้อที่ลุ่ยให้เข้าที่ด้วยใบหน้าแดงฉาน ก่อนจะรีบผลีผลามลุกขึ้นออกจากห้องไปพลางพูดทิ้งเอาไว้

"ข้า ... มีสัญญากับทสึรุมารุ ... คืนนี้ข้าคงไม่กลับมาที่ห้องนะ"

เสียงฝีเท้าที่ดังกว่าปกติจากการกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างไม่สมกับเป็นมิคาสึกิมุเนะจิกะค่อยๆ ห่างและเบาลงไป

จิ้งจอกหนุ่มได้แต่ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดสภาพ
ช่างน่าสมเพชที่จะต้องพึ่งฤทธิ์สุราเพื่อแย่งชิงสิ่งที่ต้องการ
แต่หากนั่นคือการทำลายจันทราดวงงามให้แตกสลาย
จิ้งจอกอย่างเขาก็ไม่อาจเอื้อมจะทำได้
การกระทำอย่างอาจหาญเพราะความมึนเมาจากสุราทำให้ตัวโคกิทสึเนะเองต้องตื่นตระหนกกับความปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ในตัวเอง
ความตกใจนั้นทำให้เขาสร่างเมาไปเสียสิ้น

แต่กลิ่นบางของดวงจันทร์แห่งมนต์เสน่ห์กลับยังหลงเหลืออยู่ที่ฟูกที่เขาทิ้งกายลง
แม้นจะสร่างเมาแล้ว แต่เขากลับยังหลงมัวเมาอยู่กับร่องรอยของจันทราที่เยือกเย็น

"มิคาสึกิ ..."

เสียงเรียกชื่อนั้นขมขื่นเสียยิ่งกว่ารสใดที่จิ้งจอกเคยได้ลิ้มรสมา
และความเปียกชื้นที่ปรากฏขึ้นที่ฟูกตรงใบหน้านั้นช่างเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่บีบรัดหัวใจอย่างน่าพิศวง

ดาบเป็นเพียงศาสตราวุธ
ทสึคุโมะกามิเป็นเทพ
ไม่น่าจะมีหยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาได้
แต่ดูเหมือนว่า "ความรัก" ที่เอ่อท้นออกมาจนท่วมจะทำให้โลกทั้งโลกที่โคกิทสึเนะมารุคุ้นเคยพังทลายลง

โลกที่อาวุธไว้ฆ่าฟันโดยไร้รัก
โลกที่เทพไม่โหยหายึดติด

และโลกที่มี ... ข้างกายของมิคาสึกิมุเนจิกะมีเพียงเขา ...