Touken Ranbu Fanfiction (AU) - Tsurumaru Kuninaga x Ichigo Hitofuri - Kamakura + Enoshima Date Ep.5

คำเตือน
ฟิคเรื่องนี้เป็น AU หรือ เกงพาโร
เรื่องเกิดในยุคปัจจุบัน ที่ทสึรุและอิจินี่เป็นเด็ก ม. 6 นะคะ
ใครไม่ชอบอ่านแนวนี้ ถอยห่างได้เลยจ้า

ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะ การไปติ่งศาลเจ้าที่มีเครื่องรางที่ดูทสึรุอิจิสุดๆ
เลยอยากแต่งฟิคที่สองคนนี้ไปเดทกันที่ คามาคุระ และ เอะโนะชิมะ ค่ะ
เนื้อหาจะไม่มีอะไรมากกว่าการจู๋จี๋กันของสองคนนี้
และแนะนำการท่องเที่ยวไปในตัว
ขอแจ้งให้รับทราบก่อนอ่านจ้า

ชื่อตัวละครมีการปรับเปลี่ยนนิดหน่อย
เพื่อให้เหมาะแก่การเป็นยุคญี่ปุ่นปัจจุบันค่ะ

*สนับสนุนรูปที่ไม่ได้ถ่ายเองโดย google map ค่ะ*

Touken Ranbu Fanfiction (AU) - Tsurumaru Kuninaga x Ichigo Hitofuri
Kamakura + Enoshima Date Ep.5 "ศาลเจ้าทสึรุโอกะฮะจิมังกู"

เมื่อทานขนมขึ้นชื่อระหว่างทางเสร็จ

ทั้งสองคนก็เดินดูร้านรวงตามข้างทางจนทะลุถนนโคะมาจิออกมา

และเบื้องหน้าก็มีเสาโทริอิขนาดยักษ์ตั้งตะหง่านอยู่

ที่นี่คือทางเข้าของศาลเจ้า "ทสึรุโอกะฮะจิมังกู"

"จะมาซื้อเครื่องรางที่นี่สินะครับ"

อิจิโกะพูดพลางเดินลอดใต้เสาเพื่อก้าวเข้าสู่ดินแดนของเทพเจ้า โดยมีชายอีกคนเดินเคียงอยู่ด้านข้าง

ทสึรุมารุ

"ใช่แล้วล่ะ มีเครื่องรางที่อยากได้มากเลย"

"แต่เอ๊ะ... ศาลเจ้านี้ไม่ได้ดังเรื่องการเรียนนี่ครับ"

นักเรียนดีเด่นทักขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เขาถูกชวนมาเป็นเพื่อนซื้อเครื่องรางเรื่องสอบผ่าน

"เอาเถอะน่า~ เดี๋ยวก็รู้เอง~"

แต่คนชวนกลับยกมือขึ้น เอาปลายนิ้วชี้แตะริมฝีปาก แล้วตอบเฉไฉ

เส้นทางจากซุ้มประตูเทพสีแดงตรงมายังหน้าศาลเจ้า

ทั้งสองเดินหลบไปล้างมือล้างปากชำระก่อนจะเดินเข้าไปภายใน 

พอเห็นเพิงเล็กๆ ที่วางตั้งขายเครื่องรางอยู่ ทสึรุมารุก็ออกอาการตื่นเต้นออกหน้า จนอิจิโกะต้องดึงเสื้อของเขาไว้

"ทสึรุมารุซัง มาศาลเจ้า ก็ไปไหว้พระก่อนสิครับ" 

"เหะๆ นั่นสินะ ลืมตัวไปหน่อย" 

"ทสึรุมารุซังนี่เหมือนน้องๆ เลยนะครับ" 

เด็กหนุ่มยิ้มน้อยๆ ระหว่างที่พูด แต่คนที่ถูกล้อกลับแสยะยิ้มยิงฟันออกมา

"อะไรกัน อิจิเห็นฉันเป็นแค่น้องชายเหรอ?"

"เอ๋ เอ่อ... ก็เปล่านะครับ..."

ทสึรุมารุขยับเข้าใกล้อีกคนมากขึ้น แล้วใช้นิ้วโป้งจับที่ใต้คางอีกฝ่าย ออกแรงดันขึ้นเบาๆ สายตาของทั้งสองคนก็ประสานกัน

"ทสึ ... ทสึรุมารุซัง ..."

"แบบนั้นก็ดีแล้ว เพราะฉันไม่มีวันเห็นนายเป็นพี่ชายได้"

เจ้านกกระเรียนเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้กว่าเดิมจนแทบจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ใบหน้าของนักเรียนดีเด่นก็กลายเป็นสีแดงฉานไปทั้งหน้า แถมยังเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะหลับตาปี๋ 

แล้วเงาที่ทาบทับตัวเองก็หายไปพร้อมกับเสียงหัวเราะของทสึรุมารุที่ดังขึ้น

อิจิโกะลืมตาขึ้นมอง ทสึรุมารุขยับตัวห่างออกไป ยืนหัวเราะจนต้องยกมือขึ้มกุมท้องตนเอง

"ทสึรุมารุซัง!!"

ใบหน้าที่เป็นสีแดงอายของอิจิโกะกลายเป็นสีแดงที่เจือด้วยความโกรธ

ตัวการเลยเดินกลับเข้ามาใกล้อีกครั้ง

"คุณแกล้งแบบนี้เกินไปนะครับ!"

"ฮะ ฮะ ก็นายอยากพูดแบบนั้นก่อนเองนี่นา"

ทสึรุมารุยกมือขึ้นลูบเรือนผมสลวยของคนที่กำลังโกรธอยู่

"ฉันไม่อยากเป็นน้องชายของนายหรอกนะ"

จู่ๆ สายตาทีเล่นทีจริงของทสึรุมารุกลับจริงจังขึ้นมาแว่บหนึ่ง

"ฉันอยากเป็นอย่างอื่นของนายมากกว่า ..."

สายตานั้นทำให้ความโกรธที่เกิดขึ้นในใจของอิจิโกะละลายหายไป แล้วเขาก็ก้มหน้าลงนิดๆ ด้วยความอายอย่างเดิม

ทสึรุมารุดึงชายเสื้อของหนุ่มสีสตรอเบอรี่ให้เดินขึ้นบันไดไปจนถึงหน้าอาคารหลักของศาลเจ้า

ชายสองคนยืนอยู่หน้ากล่องทำบุญกล่องใหญ่ด้านหน้า

อิจิโกะสะบัดหัวไปมาสองทีเพื่อสงบเสียงเต้นของหัวใจที่ระรัวยิ่งกว่ากลองตั้งแต่เมื่อครู่ ก่อนจะเปิดกระเป๋าเงินหยิบเหรียญห้าเยนที่เชื่อว่าเป็นมงคลในการทำบุญขึ้นมา

เสียงกริ้งแกร้งของเหรียญที่ถูกโยนลงไปในกล่อง ตามด้วยเสียงตบมือ ตามมาด้วยความเงียบ

ทั้งสองคนพนมมือหลับตาแล้วภาวนาถึงสิ่งที่ปรารถนาอยู่ในใจ

ทสึรุมารุขอพรเสร็จ ก็แอบเหลือบตามองเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่เคียงข้าง

ใบหน้านั้นกลับมาเป็นสีนวลตามปกติ หลับตาอย่างสงบ

ในใจก็คงจะขอพรเรื่องน้องๆ อยู่ตามเคย

ถึงจะรู้เช่นนั้น แต่ทสึรุมารุก็อดยิ้มไปพร้อมกับน้อยใจไม่ได้

เมื่อไหว้พระเสร็จ ทั้งสองคนก็เดินลงมา และย้อนไปยังเพิงขายเครื่องรางที่ผ่านมาในตอนแรก

เครื่องรางหลากสีสัน หลายสรรพคุณถูกวางเรียงรายอยู่หน้าแผ่นไม้ที่ยื่นออกจากหน้าต่างรอบเพิง ด้านหลังมีบรรดานักบวชยืนรอที่จะรับเงินบริจาคตอบแทนเครื่องรางเหล่านั้น

ทสึรุมารุยืนมองเครื่องรางต่างๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นตื่นใจ จนอดทำให้อิจิโกะคิดไม่ได้อีกแล้วว่าเขาช่างดูน่ารักน่าเอ็นดูไม่ต่างจากน้องชายตนเอง

แต่ควรจะเก็บเอาไว้ไม่พูดเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นคงจะถูกแกล้งอีกเป็นแน่

พออิจิโกะเดินไปข้างกายของพ่อกระเรียนหนุ่ม

เสียงร่าเริงนั้นก็พูดขึ้นมา

"เจอแล้ว นี่ไง อิจิ"

ในมือของทสึรุมารุเป็นเครื่องรางสีฟ้าขาวสี่เหลี่ยม ผูกกระพรวนสองอัน พร้อมพู่ระย้าสีฟ้าและสีขาวห้อยลงมาข้างละพู่ แผ่นเครื่องรางตรงกลางมีสัญลักษณ์กระเรียนสมชื่อ "ทสึรุ" โอกะฮาจิมังกู

แต่ปัญหามันอยู่ที่คำอธิบายที่ด้านข้างเขียนไว้ชัดเจนมากว่า "เครื่องรางผูกสัมพันธ์"

หรือพูดง่ายๆ ก็คือ เครื่องรางความรักนั่นแหละ!!

"เดี๋ยวสิครับ ทสึรุมารุซัง ไหนบอกว่าจะมาซื้อเครื่องรางการสอบยังไงล่ะครับ?"

คิ้วของนักเรียนดีเด่นที่เริ่มรู้สึกตัวว่าโดนหลอกขมวดเข้าหากัน

แต่เจ้ากระเรียนกลับหัวเราะเหะๆ แล้วยื่นเครื่องรางความรักสองชิ้นให้กับมิโกะที่ยืนอยู่ด้านหลังแผ่นไม้พร้อมกับเงินค่าบริจาคทันที

เมื่อรับเครื่องรางในซองสีขาวแล้ว ทสึรุมารุก็ดึงแขนของอิจิโกะให้หลบไปด้านข้างๆ ทางแทน ก่อนจะหยิบเครื่องรางอันหนึ่งออกมาส่งให้กับอีกฝ่าย

"เอ้า อันนี้ของอิจินะ"

"นี่มันหมายความว่ายังไงครับ?"

ใบหน้าของอิจิโกะแสดงให้เห็นถึงความหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับน้ำเสียงที่แข็งขึ้น แต่ทสึรุมารุไม่สนใจอิจิโกะที่ไม่ยอมรับเครื่องราง เขาเลยจับยัดใส่มือเรียวสวยนั้นแทน

"ก็หมายความว่า จริงๆ แล้วฉันอยากมาซื้อนี่กับนายยังไงล่ะ"

"ทสึรุมารุซัง!"

"ขืนบอกความจริง นายก็ไม่ยอมมาน่ะสิ"

รอยยิ้มกว้างที่ปรากฏบนใบหน้าของเจ้าตัวป่วนทำให้อารมณ์ของอิจิโกะเย็นลงเล็กน้อย 

"นายดูสิ ... เครื่องรางนั่นน่ะ มีทั้งนกกระเรียนเหมือนชื่อของฉัน แถมสียังเป็นสีขาวที่ฉันชอบ กับสีฟ้าที่นายชอบด้วย"

อิจิโกะก้มลงมองเครื่องรางในมือตนเอง 

"ตอนฉันเห็นไอ้นี่ในเน็ทครั้งแรก ฉันก็คิดเลยว่าจะต้องมาซื้อกับนายให้ได้"

พอชายหนุ่มอธิบายพร้อมสายตาอบอุ่นที่มองทอดลงมาที่เครื่องราง ไม่เพียงแม้แต่ความโกรธจะหายไป แต่ทำเอาหัวใจของอิจิโกะหวั่นไหวไปด้วย

"มันเป็นเครื่องรางที่เหมาะกับเราสองคนสุดๆ ไปเลย"

"... ทำไมไม่พูดตรงๆ ล่ะครับ ทสึรุมารุซัง ..."

"ถ้าบอกนายว่าจะมาซื้อของแบบนี้ นายคงไม่ยอมมาด้วยง่ายๆ ใช่ไหมล่ะ"

อิจิโกะก้มหน้าลงซ่อนความอายเอาไว้ พลางจ้องมองไปที่เครื่องรางสีฟ้าขาวในมือ

"... ขอโทษนะครับ ทสึรุมารุซัง ... เพราะผม ..."

 สีหน้าของอิจิโกะหมองลงเล็กน้อย ทสึรุมารุจึงรีบโอบไหล่นั้นเข้า

"ไม่เห็นต้องขอโทษเลยน่า อิจิเป็นอิจิแบบนี้ก็น่ารักที่สุดแล้ว"

ความอบอุ่นที่ส่งผ่านจากอ้อมแขน เปลี่ยนสีหมองให้กลายเป็นสีสดใส

อิจิโกะสบตาชายที่อยู่ข้างๆ และมีรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า

แม้วันนี้อากาศจะดูหมองหม่น แต่ดูเหมือนกระเรียนหนุ่มจะทำหน้าที่แทนพระอาทิตย์ในการทำให้เจ้าชายน้อยอบอุ่นไปถึงหัวใจเลยทีเดียว 

======================================================

เครื่องรางนี้แหละค่า ที่เป็นเหตุให้คนแต่งวิ่งไปศาลเจ้านั่น
เพราะแฟนๆ คู่นี้ในทวิต มีคนทวิตขึ้นว่า เครื่องรางศาลเจ้านี้ช่างดูทสึรุอิจิเสียนี่กระไร
ไอ้เราเลยต้องไปคว้ามาซะหน่อย ฮาาาา

อันที่จริงมีเรื่องขำอีกอย่างตอนไปที่นี่
คือ โดนมิโกะที่นี่ทักหลังจากเอามือถือขึ้นมาจิ้มว่า "ชอบริคไคเหรอคะ"
เพราะ คามาคุระ เองก็เป็นเมืองต้นแบบของ รร. ริคไค ในการ์ตูนเรื่องเทนนิสเหนือโลก เอ๊ย Prince of Tennis ค่ะ
แล้วที่ห้อยมือถือเราคือ คุณยูคิมุระ บุโจสุดน่ารักน่าเลิฟของริคไคนั่นเอง

จริงๆ น่าจะทักเขาตอบไปหน่อยนะว่า
แหม๊ ดูตุ๊กตาที่ไม่ดังตัวนี้แล้วรู้ในทีเดียว แปลว่าพวกเดียวกันรึเปล่าคะ

แต่ในใจจริงก็เกือบตอบไปล่ะว่า "อ๋อ ติ่งริคไคค่ะ แต่วันนี้มาติ่งดาบนะคะ" XDDDDDDDD