Touken Ranbu Fanfiction (AU) - Tsurumaru Kuninaga x Ichigo Hitofuri - Kamakura + Enoshima Date Ep.3

คำเตือน
ฟิคเรื่องนี้เป็น AU หรือ เกงพาโร
เรื่องเกิดในยุคปัจจุบัน ที่ทสึรุและอิจินี่เป็นเด็ก ม. 6 นะคะ
ใครไม่ชอบอ่านแนวนี้ ถอยห่างได้เลยจ้า

ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะ การไปติ่งศาลเจ้าที่มีเครื่องรางที่ดูทสึรุอิจิสุดๆ
เลยอยากแต่งฟิคที่สองคนนี้ไปเดทกันที่ คามาคุระ และ เอะโนะชิมะ ค่ะ
เนื้อหาจะไม่มีอะไรมากกว่าการจู๋จี๋กันของสองคนนี้
และแนะนำการท่องเที่ยวไปในตัว
ขอแจ้งให้รับทราบก่อนอ่านจ้า

ชื่อตัวละครมีการปรับเปลี่ยนนิดหน่อย
เพื่อให้เหมาะแก่การเป็นยุคญี่ปุ่นปัจจุบันค่ะ

Touken Ranbu Fanfiction (AU) - Tsurumaru Kuninaga x Ichigo Hitofuri
Kamakura + Enoshima Date Ep.3 "สถานีชินางาวะ"

เช้าวันหยุดอากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนดูไม่ค่อยเป็นใจ แต่ตัวคนนัดก็เช็คสภาพอากาศมาแล้วว่าฝนจะไม่ตก

ทสึรุมารุ คุนินางะ มองนาฬิกาที่ข้อมือเขียนเลข 8:50 แล้วยิ้มให้ตัวเองพร้อมกระชับของในมือแน่นขึ้นเล็กน้อย

"เอาล่ะ! วันนี้ไม่สาย วันนี้ต้องเป็นการเดทที่สุดยอดแน่ๆ!" 

เจ้าตัวพูดอย่างตื่นเต้น แล้วก้าวเท้าไปยังประตูทางออกที่นัดกัน

ยอดนักเรียนดีเด่นแสนมารยาทดีอย่างอิจิโกะนั้นมักจะมาถึงเวลานัดก่อนเสมอ 

วันนี้ทสึรุมารุจึงได้มาก่อนเวลานัดถึงสิบนาที แม้ว่าตามปกติแล้วจะกลับกัน นั่นคือเขาชอบมาสายสิบนาทีมากกว่า

แต่พอถึงที่นัด กลับไม่มีเงาของอีกฝ่ายอยู่

ตอนแรกทสึรุมารุรู้สึกภูมิใจที่วันนี้เป็นฝ่ายมาก่อน แต่เมื่อถึงเวลานัดแล้วยังไม่ปรากฏร่างของอิจิโกะ เขาก็กลับร้อนใจ

"อิจิไม่เคยมาสายนี่... จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า..."

เขาจึงคว้าเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าขึ้นมาลองโทรหาอิจิโกะดู แต่ปลายสายกลับมีเพียงแค่เสียงตู๊ดๆ แล้วเงียบไป ยิ่งทำให้เขารู้สึกเป็นห่วง จนตัดสินใจโทรไปที่บ้านของเจ้าตัวแทน

เสียงโทรศัพท์ดังเพียงสองสามครั้ง โทรศัพท์ก็ถูกยกหูขึ้นพร้อมกับเสียงทักทายสดใสคล้ายๆ ผู้หญิง

"ฮัลโหล นี่บ้านอาวาตะกุจิครับ"

"มิดาเระจังเหรอ นี่พี่ทสึรุมารุนะ เอ่อ... อิจิโกะ..."

ทสึรุมารุเองก็เป็นรุ่นพี่ที่ได้รับความนิยมในหมู่รุ่นน้อง และยังเคยไปบ้านอาวาตะกุจิแล้วหลายครั้ง ทำให้ค่อนข้างรู้จักมักคุ้นกับน้องๆ ในบ้านนี้ไปด้วย

เสียงปลายสายหัวเราะขึ้นมา

"อ๋อ พี่อิจิน่ะเหรอ พึ่งจะรีบร้อนออกไปเมื่อไม่นานเองล่ะ พี่ทสึรุมารุ เห็นว่าตื่นเต้นจนนอนไม่พอ เลยตื่นสาย อีกไม่นานคงจะถึงแล้วล่ะ" 

เสียงหวานสวยไม่แพ้ใบหน้าเล่าอย่างสนุกอยู่ในน้ำเสียง

"ไม่ได้เห็นพี่อิจิวุ่นวายขนาดนี้มานานแล้วนะ พี่ทสึรุมารุนี่ร้ายน่าดูเลย" 

นอกจากจะได้รู้ว่าไม่มีอะไรไม่ดี แถมยังได้ฟังเรื่องเด็ดๆ มาอีก ทสึรุมารุก็ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า

"พี่ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"

"วันนี้ฝากดูแลพี่อิจิด้วยนะ~"

"ด้วยความยินดีอยู่แล้ว!"

พอทสึรุมารุวางสายไปได้แป๊บเดียว ร่างของที่รอคอยอยู่ก็ปรากฎขึ้นมาจากทางสถานี แล้วรีบวิ่งเข้ามาหาอย่างกระหืดกระหอบ

เมื่อนึกถึงเรื่องที่น้องชายคนตรงหน้าพึ่งเล่าใหัฟังเมื่อครู่ ทสึรุมารุก็อดจะยิ้มไม่ได้

อิจิโกะหยุดยืนตรงหน้าของเขาแล้วก้มหัวขอโทษ

"ทสึรุมารุซัง!! ขอโทษที่มาสายนะครับ! แล้วก็ไม่ได้รับโทรศัพท์ด้วย เพราะเมื่อสักครู่อยู่ในรถไฟเลยรับสายไม่ได้น่ะครับ..." 

เสียงของอิจิโกะดังขึ้นก่อนจะแผ่วเบาลงจนเสียงอ่อน คิ้วสองข้างก็ขมวดโค้งเข้าหากันอย่างลำบากใจ

"ไม่เป็นไรหรอก นานๆ ทีนายจะมาสายบ้างก็ไม่เป็นไรน่า แค่นายไม่เป็นอะไรก็ดีที่สุดแล้ว"

"ทสึรุมารุซัง..."

อิจิโกะเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเด็กหนุ่มตรงหน้า 

"แต่นายทำให้ฉันเสียแผนไปอย่างนึง..."

"เอ๋!? อะ อะไรเหรอครับ!? ขอโทษครับ!"

อิจิโกะรีบร้อนขอโทษขอโพยอีกครั้ง แต่คนที่กล่าวโทษเขายิ่งส่งยิ้มหวานมาให้ใหญ่ 

"ฉันกะว่าจะปรากฏตัวให้นายที่รออยู่ตกใจน่ะสิ" 

ทสึรุมารุพูดต่อไป ก่อนจะยื่นมือที่ซ่อนอยู่ข้างหลังมาตลอดออกไปด้านหน้า

"แล้วพอนายหันมาดุ ฉันก็จะส่งนี่ให้กับนาย..." 

อิจิโกะห้มลงมองไปตามมือของทสึรุมารุที่ยื่นออกมา นิ้วเรียวได้รูปโอบอยู่รอบห่อกระดาษเล็กๆ สีขาว ส่วนปลายที่ยื่นหันมาหาอิจิโกะเป็นปลายเปิด และมีดอกทิวลิปสีแดงโผล่มาทักทาย

"ทสึ ... ทสึรุมารุซัง ..."

มือนั้นยื่นส่งดอกไม้หนึ่งดอกให้กับคนรับที่ใบหน้าเจื่อนด้วยสีเดียวกับดอกทิวลิป อิจิโกะรับดอกไม้พร้อมกับก้มหน้าลงราวกับจะซ่อนความเอียงอายที่ฉายบนใบหน้า

"เป็นไง? ตกใจไหมล่า?"

เด็กหนุ่มที่มีชื่อกระเรียนและรักการแกล้งให้คนตกใจเป็นที่สุด ยิ้มจนแก้มปริ 

"ตกใจสิครับ ... แต่ก็ ... ดีใจมากเลยครับ ..."

แต่เมื่อฝ่ายที่รับดอกไม้เงยหน้าที่อายด้วยสีเลือดฝาดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สุกสว่าง แถมด้วยคำพูดพิฆาตบาดใจ

ใบหน้าของตัวคนให้ดอกไม้ก็ถูกย้อมด้วยสีเดียวกันในทันที ...