ไม่ได้เลทน้าาาา
แค่เอาไปลงทวิตก่อนเมื่อวาน แล้วยังไม่ได้อัพลงในนี้ ฮาาา
เอาฟิคทสึรุอิจิวันป๊อกกี้มาแปะค่ะ
แบ่งเป็นสองตอน เป็นพาโรโลกปัจจุบันทั้งคู่
ตอนนึงคือสมัยเด็กนักเรียน
อีกตอนจะเป็นสมัยทำงานแล้วค่ะ
แถมด้วยฟิคลามกสมัยทำงาน แต่อันนั้นจะไปแปะที่อื่นแทน อุอิ
ขอเชิญท่านที่สนใจอ่านได้เลยจ้า
ยินดีรับคำติชมทุกประการจ้า
Touken Ranbu Fanfiction -Tsuruichi - 2016 Pocky Day 11/11
... วัยเด็ก ...
เช้าวันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายนทีแสนสงบสุขของโรงเรียนมัธยมปลายโทเคนรัมบุ
เด็กหนุ่มขยับเน็คไทที่คอให้แน่นขึ้นนิดจนชุดดูเข้าที่เข้าทางเป๊ะละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาสีทองจ้องมองภาพตัวเองในกระจกมีแววของความประหม่านิดๆ แฝงอยู่
เพราะความสงบสุขที่มากเกินไปทำให้หวาดระแวงขึ้นมาว่าวันนี้ตนเองมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
เมื่อปลายนิ้วเรียวนั้นขยับเน็คไทเป็นครั้งที่สี่ เจ้าตัวจึงได้บอกกับตนเองว่าตนเองไม่ได้มีอะไรผิดปกติหรอก
เด็กหนุ่มถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจึงค่อยเดินออกจากห้องน้ำชายไปยังระเบียงทางเดิน แต่แค่เพียงประตูเปิดออก เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ ก็ดังขึ้นให้ได้ยิน
"ว้าย รุ่นพี่คะ รับขนมของชั้นไปด้วยนะคะ"
"นี่หล่อน อย่าเบียดชั้นสิยะ ชั้นต้องให้กับมือรุ่นพี่ก่อน"
"อย่าไปสนยัยพวกนั้นเลย นี่ต้องของชั้นสิ"
เด็กหนุ่มได้ฟังบทสนทนาก็รู้สึกเหนื่อยใจขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปใกล้กลุ่มก้อนของสาวๆ มากขึ้น ก่อนจะชะโงกมองดูชายที่อยู่ตรงกลาง
"คุณทสึรุมารุ!!!"
ความสงบสุขที่แปลกประหลาดไปคือสิ่งนี้นี่เอง
เพราะวันนี้ตั้งแต่เช้า คนที่คอยวอแวเด็กหนุ่มไม่รู้หายไปไหน
และพึ่งจะมาปรากฏตัวเอาตอนนี้
ชื่อของจุดศูนย์กลางของความสนใจถูกตะโกนออกมาดังลั่นระเบียง ทำให้สาวๆ และเจ้าของชื่อหันมามองคนเปล่งเสียง
"อ้าว ว่าไง อิจิโกะ"
เด็กหนุ่มที่มีดวงตาสีทองเหมือนกันขยิบตาพร้อมกับโบกมือให้ แต่คนตะโกนไม่ได้คลายรอยขมวดที่หว่างคิ้วออก
"คุณทำแบบนี้ได้อย่างไรครับ!"
อิจิโกะยังคงพูดด้วยเสียงดังกว่าปกติ ทสึรุมารุยังยิ้มร่าโบกมือไปมา
"ทำไมเหรอ ... อ๊ะ อิจิโกะ หึงล่ะสิ ♥"
"จะบ้าเหรอครับ"
พอถูกแซวเข้า เสียงของอิจิโกะก็เบาลง ตามมาด้วยสายตาเย็นชาทันที ทสึรุมารุเอามือที่โบกไปลูบหัวตัวเอง หัวเราะแหะแทน
"คุณเป็นรองประธานนักเรียนนะครับ ต้องรักษากฏสิ นี่อะไรกัน มาเดินรับขนม แถมยังทำให้เกิดเสียงดัง เกิดความวุ่นวายที่ระเบียงอีก"
เจ้าตัวก่อความวุ่นวายผละจากกลางวงสาวๆ เดินไปหาชายอีกคน
"ขอโทษคร้าบ ท่านประธานนักเรียน"
แล้วหันไปโบกมือลาสาวๆ ทั้งกลุ่ม ทำให้สาวๆ ค่อยๆ สลายตัวไป
อิจิโกะมองขนมกล่องๆ เต็มสองมือ แถมด้วยถุงพลาสติกอีกสามสี่ถุงของทสึรุมารุ ก่อนจะเมินหน้าหนี พอออกตัวเดินไป ทสึรุมารุก็เลิกโบกมือกับสาวๆ และเดินตามนายใหญ่ของตัวเองทันที
ท่านประธานและรองประธานเดินมาถึงห้องกรรมการนักเรียนยามเช้าที่ยังไม่มีใครอยู่ ก่อนจะเข้าไปนั่งอยู่ข้างในด้วยกันเงียบๆ
อิจิโกะหยิบรายงานการประชุมครั้งก่อนออกมาอ่าน
ส่วนทสึรุมารุนั่งอยู่ข้างๆ หยิบขนมในกระเป๋านักเรียนออกมาแกะ
"อิจิ"
"ครับ?"
ท่านประธานเงยหน้าจากเอกสารมองชายที่นั่งข้างๆ
ทสึรุมารุก็ถือกล่องป๊อกกี้รสนมที่แกะแล้วยิ้มร่าอยู่
"มาเล่นกัน"
อิจิโกะส่งสายตาเย็นชาตอบกลับ
"ไม่ครับ"
"เอาหน่อยน่า วันนี้เป็นวันป๊อกกี้เลยนะ"
สายตาของอิจิโกะหลุบไปมองถุงขนมมากมายบนโต๊ะ ก่อนจะก้มหน้าลงไปที่เอกสารอีก
"อยากเล่น ก็ไปเล่นกับคนที่ให้ ..."
อิจิโกะยังพูดไม่จบ เจ้าคนที่ยิ้มหน้าทะเล้นก็พูดเสริมขัดขึ้นมา
"กล่องนี้ชั้นซื้อมาเองนะ ไม่ใช่ของที่ได้รับจากผู้หญิงคนไหน"
ดวงตาสีทองของอิจิโกะจึงขยับกลับมาประสานกับดวงตาสีเดียวกันอีกคู่
"ชั้นซื้อมาเพื่อจะให้นายไงล่ะ"
"คุณทสึรุมารุ ..."
คราวนี้ทสึรุมารุไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ส่งยิ้มให้ แล้วเอาปลายข้างหนึ่งของขนมแท่งยาวเรียวใส่ในปากตัวเอก ก่อนจะยื่นหน้าให้อีกฝ่าย
อิจิโกะหลุบสายตาลงมองซ้ายขวาอย่างลังเล ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีฝาดเลือด แล้วขยับเข้าหาปลายขนมอีกด้าน
ในห้องกรรมการนักเรียนยามเช้าที่เงียบสงบ
มีเพียงเสียงขนมบิสกิตที่ค่อยๆ ถูกกัดกินทีละนิดดังสะท้อน
ก่อนเสียงนั้นจะถูกกลืนหายไปกับความหวานและความอบอุ่นของริมฝีปากกันและกัน
...
... วัยผู้ใหญ่ ...
เสียงลิฟท์ดังขึ้น แล้วประตูก็เลื่อนเปิดอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มเดินออกจากห้องที่เล็กแคบมาสู่ทางเดือนที่ไม่กว้างนัก
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ต้องเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน
เมื่อเดินไปจนถึงหน้าประตูห้องหนึ่ง ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นปลดเนคไทให้หลวมขึ้น แล้วหยิบกุญแจออกมาไขประตู
"กลับมาแล้วครับ"
เสียงก้องไปในห้องที่ถูกเปิดไฟทิ้งเอาไว้
ทันใดนั้นก็มีเสียงตอบกลับมาจากภายในพร้อมกับเสียงฝีเท้า
พอชายหนุ่มถอดรองเท้าวางเก็บอย่างเรียบร้อย และหมุนตัวจะเดินเข้าสู่ภายในบ้าน
เสียงฝีเท้าก็เข้ามาใกล้และหยุดลงข้างๆ
"ยินดีต้อนรับกลับจ้า"
และร่างนั้นก็โผเข้ามากอดแนบแน่น
"คุณทสึรุครับ ..."
ชายที่ถูกกอดเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะยกแขนขึ้นโอบร่างนั้นตอบเช่นกัน
"หอมจังเลยนะครับ ทำอะไรอยู่เหรอ"
"ก็ทำข้าวเย็นให้นายพนักงานบริษัทจอมเครียดที่เอาคิ้วขมวดกันอยู่น่ะสิ"
พูดจบนายพนักงานบริษัทก็ยิ้มออกมา
"ขอโทษที่ทำหน้าตาดูไม่ได้นะครับ"
อีกฝ่ายยิ้มออกมาเช่นกัน
"ใครว่าล่ะ อิจิ นายทำหน้าแบบไหนก็น่ารักทั้งนั้นแหละ"
ว่าแล้วก็จูบริมฝีปากบางตรงหน้าเบาๆ เรียกรอยยิ้มจากอิจิโกะให้กว้างขึ้นอีก จากนั้นพ่อบ้านแสนดีก็โอบร่างของคนที่พึ่งกลับมาจากการทำงาน นำทางไปยังห้องครัวที่มีอาหารจัดวางอยู่บ้างแล้ว อิจิโกะลงนั่งกับเก้าอี้ ส่วนทสึรุมารุกเดินไปยังหม้อต้มซุป แล้วหยิบชามมาตักน้ำแกงร้อนๆ ใส่ ถือไปเสิร์ฟให้ถึงโต๊ะ
ทั้งสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน อิจิโกะถือตะเกียบขึ้น ยิ้มหวานอย่างพออกพอใจ
"น่าทานจัง ทานล่ะนะครับ"
ส่วนทสึรุมารุพอมองหน้าของคนตรงหน้า ก็พลอยยิ้มออกมาด้วย
พอทานอาหารเสร็จ อิจิโกะเก็บจานชามทั้งหมดไปยังอ่างล้าง ทสึรุมารุเดินตามไปช่วยล้างด้วย ไม่นานภาชนะทั้งหมดก็ละอาดเอี่ยม ไปนอนตากลมอยู่ด้านข้าง
"อ๊ะ จริงสิครับ"
อิจิโกะเช็ดมือของตัวเองพลางนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเดินไปยังกระเป๋าทำงานที่วางไว้กับโซฟา หันหลังให้กับอีกฝ่าย ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างออกมา ตามมาด้วยเสียงฉีกอะไรบางอย่าง
"คุณทสึรุครับ!"
ทสึรุมารุเดินไปหาต้นเสียง และต้นเสียงก็หันหลังควับกลับมาพร้อมกับป๊อกกี้รสนมที่ปาก
ใบหน้าของตัวคนคาบเองมีสีของความเอียงอายเจืออยู่ ด้วยไม่คุ้นที่จะทำอะไรแบบนี้
ทสึรุมารุเบิกตาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะยิ้มเต็มใบหน้า เดินเข้ามาประชิด ใช้มือทั้งสองโอบรอบเอวของอีกฝ่ายเอาไว้
"ถ้างั้น ไม่เกรงใจล่ะนะ"
ทสึรุมารุหรี่ตาลง ส่งสายตายั่วเย้าปลายทางของแท่งป๊อกกี้ แล้วงับเอาปลายขนมเข้าไปทันที
ริมฝีปากทั้งสองขยับเข้าใกล้กันทีละนิด และสีแดงบนใบหน้าของอิจิโกะก็ค่อยๆ ชัดขึ้นทีละนิดเช่นกัน
เมื่อระยะห่างเหลือเพียงนิดเดียว อิจิโกะก็หลับตาลงโดยรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมา
ความอบอุ่นจากผิวนุ่มที่สัมผัสเหนือริมฝีปากของตนเอง ทำให้อิจิโกะเผยอปากขึ้นแต่โดยดี ก่อนที่รสหวานของขนมจะผสมด้วยรสแห่งความรักและรุ่มร้อนจากปลายลิ้นของทสึรุมารุที่แทรกผ่านเข้ามาคลอเคลียกับลิ้นของตนเอง
ทสึรุมารุดึงวงแขนให้กระชับขึ้นจนร่างของทั้งสองคนแนบชิดกันสนิทแน่น
ลมหายใจอุ่นร้อนของทั้งสองผสมปนเปกัน
ทสึรุมารุรุกจูบให้หนักแน่นกว่าเดิม
มือของอิจิโกะที่ถือซองขนมอยู่ก็พลอยหมดแรงจนป๊อกกี้ร่วงลงสู่พื้น
...
No comments:
Post a Comment